Το μεγάλο ρίσκο με την ΠΓΔΜ – Ο αμερικανικός «δάκτυλος» και η μεγάλη παγίδα (Από τον Ημεροδρόμο)6/2/2018 Σε κίνηση υψηλού ρίσκου εξελίσσεται για την ελληνική κυβέρνηση η δέσμευση που ανέλαβε έναντι των ΗΠΑ να διευκολύνει την ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στις ευρωατλαντικές (Ε.Ε. – ΝΑΤΟ) δομές. Βασική παράμετρος για την υλοποίηση αυτής της δέσμευσης αποτελεί η διευθέτηση του προβλήματος Ελλάδας – ΠΓΔΜ, η οποία δεν είναι τόσο απλή (όσο τουλάχιστον παρουσιάζεται) υπόθεση.
Το πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική κυβέρνηση είναι ότι καλείται να τηρήσει προκαταβολικά – και με καλή πίστη ότι και η άλλη πλευρά θα τηρήσει τις δικές της δεσμεύσεις – τις υποχρεώσεις που θα απορρέουν από το σύμφωνο το οποίο θα υπογραφεί με την ΠΓΔΜ. Με πιο απλά λόγια, έτσι όπως εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις και όπως ορίζουν τα χρονοδιαγράμματα, η Αθήνα θα πρέπει να επιτρέψει την είσοδο της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ πριν η πλευρά των Σκοπίων εφαρμόσει τα όσα συμφωνηθούν και υπογραφούν στη σύμβαση που διαπραγματεύονται οι δύο πλευρές. Οι ημερομηνίες, άλλωστε, πιέζουν καθώς στις 17 Μαΐου είναι προγραμματισμένη η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. με θέμα την «ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στην Ένωση». Στη συνέχεια, τον Ιούλιο, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί έχουν ξεκαθαρίσει ότι θέλουν να τελειώνουν με το θέμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στη συμμαχία. Ο αμερικανικός «δάκτυλος» Μια συνοπτική εξιστόρηση όσων έχουν συμβεί τους προηγούμενους μήνες είναι απαραίτητη ώστε να γίνει αντιληπτό πού ακριβώς βρίσκεται σήμερα η υπόθεση. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει η ελληνική κυβέρνηση, το περασμένο καλοκαίρι ενεργοποιήθηκε ο αμερικανικός παράγοντας με αποστολές κλιμακίων από «υπηρεσιακούς παράγοντες», συμπεριλαμβανομένων και διπλωματών (που χαρακτηρίζονται… «killer» υπό την έννοια της ικανότητάς τους να φέρνουν σε πέρας δύσκολες υποθέσεις) σε Σκόπια και Τίρανα. Στόχος των αποστολών αυτών ήταν η άσκηση πίεσης για να γίνει ό,τι είναι απαραίτητο ώστε οι χώρες αυτές να προχωρήσουν απρόσκοπτα σε ένταξη στις ευρωατλαντικές δομές. Ειδικότερα, στα Σκόπια ο αμερικανικός παράγοντας «ακούγεται» πως φρόντισε την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού με τρόπο που να είναι δεκτικός σε έναν συμβιβασμό με την Ελλάδα. Παράλληλα, εκείνη ακριβώς την εποχή, οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει έντονες διαβουλεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση για την προετοιμασία της επίσκεψης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον. Εκεί, στην αμερικανική πρωτεύουσα, ανάμεσα σε άλλα η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην περιοχή και δεσμεύτηκε να επιδείξει την μέγιστη δυνατή ευελιξία προκειμένου αυτοί οι σχεδιασμοί να υλοποιηθούν. Από το σημείο αυτό και έπειτα οι εξελίξεις επιταχύνθηκαν καθώς η ελληνική πλευρά… επιβιβάστηκε στο αμερικανικό όχημα και εκτίμησε ότι η Ουάσιγκτον θα μπορέσει τελικά να υποχρεώσει το πολιτικό σύστημα στα Σκόπια να υιοθετήσει μια συμβιβαστική στάση. Στο πλαίσιο αυτό και για την καλλιέργεια ενός κλίματος που ευνοεί τη διαπραγμάτευση και τον συμβιβασμό συνεχίστηκαν οι συζητήσεις και έγινε στο περιθώριο της συνόδου του Νταβός στην Ελβετία η συνάντηση των πρωθυπουργών (Τσίπρας – Ζάεφ) των δύο χωρών. Εκεί οι δύο πρωθυπουργοί ανακοίνωσαν κάποια βήματα καλής θέλησης για να υπογραμμίσουν τη διάθεσή τους να προχωρήσουν μέχρι το τέλος. Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ ανακοίνωσε ότι θα αλλάξει το όνομα (Μέγας Αλέξανδρος) στο αεροδρόμιο των Σκοπίων και ο Τσίπρας υποσχέθηκε ότι η Ελλάδα θα στηρίξει την πορεία της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. Η μεγάλη παγίδα Η ελληνική κυβέρνηση, θα πρέπει να σημειωθεί, εμφανίστηκε ιδιαιτέρως αισιόδοξη ως προς τις δυνατότητες επίτευξης ενός συμβιβασμού. Σύντομα, ωστόσο, άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι η κυβέρνηση Ζάεφ δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει τις απαραίτητες εγγυήσεις (αλλαγή συντάγματος) που θα κατοχυρώνουν την ελληνική πλευρά για την τήρηση της συμφωνίας. Μαζί με την αδυναμία του Ζάεφ η ελληνική κυβέρνηση αντιλήφθηκε επίσης τη μεταφορά της πίεσης από την πλευρά της ΠΓΔΜ προς την Αθήνα. Ήδη ο διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς σε δηλώσεις του έκανε λόγο για μια συμφωνία η οποία θα ολοκληρωθεί σταδιακά και ακόμα πως η τελική αλλαγή της ονομασίας μπορεί να πραγματοποιηθεί στο τέλος της διαδικασίας. Στο σημείο αυτό διαγράφεται η παγίδα για την ελληνική πλευρά, αλλά και το ρίσκο που φαίνεται διατεθειμένη να αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση. Σύμφωνα με όσα λένε στο «Ποντίκι» παράγοντες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, που έχουν γνώση των όσων συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών αρχηγών από τον πρωθυπουργό, η ελληνική πλευρά ουσιαστικά καλείται να «προκαταβάλει» το δικό της μερίδιο συμβιβασμού και να κρατήσει στο χέρι τις υποσχέσεις που θα αναλάβει μέσα από ένα σύμφωνο η πλευρά των Σκοπίων. Με πιο απλά λόγια, το «τακτικό σχέδιο» που βρίσκεται στο τραπέζι περιλαμβάνει: Υπογραφή συμφώνου, στο οποίο θα υπάρχουν το συμφωνημένο όνομα για την ΠΓΔΜ και οι υποχρεώσεις που η χώρα αυτή πρέπει να εκπληρώσει ώστε να διασφαλίσει νομικά (με την αλλαγή συντάγματος) ότι θα απαλείψει κάθε τι που αποπνέει αλυτρωτισμό. Με αυτό το σύμφωνο στο χέρι, η πλευρά της ΠΓΔΜ θα ξεκινήσει – με την ελληνική σύμφωνη γνώμη και υποστήριξη – την ενταξιακή της πορεία στην Ε.Ε. Με το ίδιο σύμφωνο στο χέρι η ΠΓΔΜ θα κάνει αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ, η οποία θα γίνει αποδεκτή. Με βάση τις διαδικασίες που περιγράφονται πιο πάνω η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει λόγο ήδη για διαδικασία «σαλαμοποίησης» της συμφωνίας και, ως εκ τούτου, δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να την ψηφίσει. Ανάλογες επιφυλάξεις διατυπώνονται και από κύκλους του Κινήματος Αλλαγής, οι οποίοι υπογραμμίζουν ότι, αν τελικά έτσι έχουν τα πράγματα, δεν θα υποστηρίξουν τη συμφωνία, εφόσον τελικά υπάρξει και έρθει στη Βουλή για ψήφιση. Αντιθέτως η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να προχωρήσει μέχρι τέλους, καθώς επιθυμεί να αποδείξει ότι έχει όλη την καλή διάθεση να υλοποιήσει τη δέσμευση που έχει αναλάβει έναντι της Ουάσιγκτον για ένταξη των δυτικών Βαλκανίων (και της ΠΓΔΜ) σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Μένει να δούμε αν το ρίσκο που έχουν αναλάβει ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών θα (τους) βγει… Όσοι μιλάμε για τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων για το «Μακεδονικό» και τον εθνικιστικό τους χαρακτήρα έχουμε διάφορους σοφιστές της πλάκας να μας ρωτούν όλο αθωότητα: «Μα καλά, τους εκατοντάδες χιλιάδες που ήταν στη Θεσσαλονίκη τους λέτε ναζί, φασίστες και ακροδεξιούς;»…
Απαντάμε (άλλη μια φορά): Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν ναζί. Όμως οι Κασιδιάρης, Παππάς και το υπόλοιπο χρυσαυγίτικο ασκέρι – που ήταν εκεί – είναι ναζί. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν φασίστες. Αυτοί που βεβήλωσαν όμως το Μνημείο του Ολοκαυτώματος – και ήταν εκεί – είναι χιτλερικοί. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν φασίστες. Όμως αυτοί που έκαψαν το κτίριο στην πόλη – και ήταν εκεί – είναι φασίστες. Όχι, όσοι ήταν στο συλλαλητήριο στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν ακροδεξιοί. Όμως αυτοί που από βήματος του συλλαλητηρίου έβγαζαν κορώνες κατά των «γυφτοσκοπιανών», όπως ο Φράγκος Φραγκούλης, και κραύγαζαν από εξέδρας και δίπλα στους διοργανωτές το «αλήτες, προδότες, πολιτικοί» είναι ακροδεξιοί. Πατριώτη, λοιπόν, εσύ που πήγες στο συλλαλητήριο και νιώθεις (ή παριστά-νεις) τον θιγμένο, ότι τάχα αναφερόμαστε σε σένα όταν σου μιλάμε για τους διοργανωτές και κάποιους από τους συμμετέχοντες, να αφήσεις τα «σάπια», και εφόσον δεν είσαι φασίστας – που δεν είσαι – να πάρεις θέση για το γεγονός ότι μετατρέπεσαι στο υπόστρωμα για να κάνουν οι φασίστες τη δουλίτσα τους. Τώρα που συνεννοηθήκαμε (;) ας πάμε να δούμε ποιοι είναι τόσο οι διοργανωτές του νέου συλλαλητηρίου της Αθήνας, όσο και εκλεκτοί φορείς που καλούν σε αυτό. Παμμακεδονική Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου, των οποίων ηγείται η Νίνα Γκατζούλη, έχουν βασική συνιστώσα την «Παμμακεδονική Α.Ε.» (Pan-Macedonian Association Inc.) των ΗΠΑ. Association Inc.) των ΗΠΑ. Η εν λόγω οργάνωση ιδρύθηκε το 1947 εν μέσω εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, για να εξυμνήσει τον Τρούμαν (που εκτός από ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα έριχνε ναπάλμ στην Ελλάδα) και με σκοπό, φυσικά, την καταπολέμηση του κομμουνισμού. Στους ύμνους της Παμμακεδονικής για τις ΗΠΑ και τον Τρούμαν και τις οιμωγές της κατά της «Κομμουνιστικής απειλής» περιλαμβάνονται και τα εξής: «Το 1947 υιοθετήθηκε στις ΗΠΑ το Δόγμα/Σχέδιο Τρούμαν-Μάρσαλ, σύμφωνα με το οποίο θα παρεχόταν βοήθεια στην Ελλάδα ούτως ώστε οι Έλληνες να καταπολεμήσουν το Κομμουνιστικό κίνημα το οποίο απλωνόταν με αστραπιαίο ρυθμό στον Ελλαδικό χώρο. Η Κυβέρνηση Τρούμαν, μέσω του προαναφερθέντος Δόγματος/Σχεδίου και η οικονομική ενίσχυση της Αμερικής μαζί με τις τόσες θυσίες του Ελληνικού λαού και το Ελληνικό αίμα που χύθηκε κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, έσωσε την Μακεδονία από τα πλοκάμια της Κομμουνιστικής απειλής». Η «Παμμακεδονική Α.Ε.» των ΗΠΑ, έχει κατά καιρούς ευθυγραμμιστεί απόλυτα με τη δολοφονική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τόσο στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία όσο και στην εισβολή του Μπους στο Ιράκ: «Χαρακτηριστικές οι επίσημες διακηρύξεις που υιοθετήθηκαν στα ετήσια συνέδρια του 2004 («υποστηρίζουμε τις ένοπλες δυνάμεις της Αμερικής που βρίσκονται σε πολεμικά θέατρα στο εξωτερικό») και του 2005 («καταδικάζουμε την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές της και υποστηρίζουμε τις προσπάθειες των Αμερικανών ανδρών-γυναικών των ενόπλων δυνάμεων οι οποίοι υπηρετούν στην πρώτη γραμμή διεθνώς»). Σε μια εποχή, θυμίζουμε, που οι αποκαλύψεις για τη φρίκη του Αμπού Γκράιμπ και των «αντιτρομοκρατικών» επιχειρήσεων του αμερικανικού στρατού ξεσήκωναν τη δημοκρατική κοινή γνώμη στο εσωτερικό των ίδιων των ΗΠΑ» Βασική συνιστώσα των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου είναι και Παμμακεδονική της Αυστραλίας. Η τελευταία, χωρίς περιστροφές διαδηλώνει – από την επίσημη ιστοσελίδα της – τα εξόχως… «πατριωτικά»: «Διεκδικούμε πολιτισμικά, εθνογραφικά και ιστορικά το Μοναστήρι, Γευγελή, Στρώμνιτσα, Κρούσοβο, Αχρίδα, Πετρίτσι, Άνω Τσουμαγιά, Ανατολική Ρωμυλία, Kωνσταντινούπολη, Μ.Ασία, Πόντο, Κύπρο, Β.Ήπειρο…»! Θερμαϊκός Στους συνδιοργανωτές του συλλαλητηρίου περιλαμβάνεται η Κίνηση «Θερμαϊκός Ώρα Μηδέν – Ακομμάτιστοι Πολίτες» με εκπρόσωπο τον κ.Μιχάλη Πατσίκα, ο οποίος υπήρξε γενικός γραμματέας της «Σπίθας» του Μίκη Θεοδωράκη. Ο κ. Πατσίκας μαζί με τον κ. Οθωνα Ιακωβίδη υπήρξαν βασικοί προπαγανδιστές του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης στα ΜΜΕ της Βορείου Ελλάδας. Ο δεύτερος ήταν ομιλητής επί 14 λεπτά στην συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης. Εκεί ήταν που ζήτησε από το ακροατήριο «να θυμηθούμε ότι είμαστε Ελληνες» διότι όπως εξήγησε «δεν γίνεται να έχουμε προγόνους λιοντάρια κι εμείς να είμαστε κότες»… Εκεί ήταν που φώναξε από μικροφώνου την απειλή «να επιβάλλουμε την βούλησή μας με κάθε τρόπο», η οποία συμπεριλήφθηκε στο εμφανιζόμενο σαν «ψήφισμα» του συλλαλητηρίου. Περιττό να σημειώσουμε πως ο συγκεκριμένος τυγχάνει ιδιαίτερης προβολής στον επίσημο ιστότοπο του «Θερμαΐκού». Μερικές από τις θέσεις – αναρτήσεις του κ.Ιακωβίδη στην ηλεκτρονική σελίδα του είναι οι ακόλουθες: «ΌΣΟ ΑΝΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΩΝ να χειρίζονται και να διαπραγματεύονται εθνικές υποθέσεις, είναι βέβαιο ότι η συνθήκη της Λωζάνης (μέσα από μία νέα “ερμηνεία” της, όπως ο ΠτΔ άφησε να αιωρείται ότι μπορεί να συμβεί) θα καταλήξει σε παραχώρηση και της Κοζάνης …..» (8/12/2017 – με αφορμή την επίσκεψη Ερντογαν στην Αθήνα). «ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΜΙΛΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ; ΣΕ ΧΑΧΟΛΟΥΣ ;;; Όταν ο προκαθήμενος της χούντας της κομματοκρατίας και της εθελοδουλείας μιλά για Δημοκρατία, ξεπερνά και τον δικτάτορα Παπαδόπουλο που επίσης μας παρουσίαζε τη χούντα του για Δημοκρατία !!» (18/11/2017 – αναφερόμενος στον Τσίπρα με αφορμή ομιλία του) «Ο ΚΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΥΛΗΔΕΣ* (με αφορμή την «αρχηγική εμφάνιση» του Κούλη, στην πασαρέλα της ΔΕΘ) Τη μόνη κοινωνία που μπορεί να διαμορφώσει ο Κούλης μας, είναι μία κοινωνία κούληδων * «κούλης» : (στην Ινδική αποικιοκρατία) σκλάβος, παρίας, άνθρωπος/ζώο, που γεννήθηκε για να υπηρετεί τους αφεντάδες του» (17/9/2017 – αναφερόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη). Και το απαύγασμα χειρισμού της Ελληνικής Γλώσσας: «ΑΡΧΗ, ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ» Ο ΖΟΥΡΑΡΙΣ (με τα «μέζεα» του) ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΜΟΥΝΟΨΕΙΡΑ !!! ΕΓΙΝΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΒΡΑΚΙ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ !!! (25/5/2017) Επίσης ο κ.Ιακωβίδης τυγχάνει λάτρης δημοσιευμάτων – τα οποία αναδημοσιεύει στην σελίδα του (10/10/2017) – του τύπου : «Κι όμως η Ιερουσαλήμ ιδρύθηκε από… Έλληνες» (PRoNEWS.GR) (Προσωπική απορία : Οι Ισραηλινοί το ξέρουν; Άντε να τους το πεις, λεβέντη μου, τσολιά μου!). Όσο για την σελίδα του «Θερμαϊκού» σε περίοπτη θέση αναπαραγάγει καλέσματα υπέρ συλλαλητηρίου κινήσεων εφέδρων (πχ Σύλλογος Εφέδρων Πελοποννήσου», «Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων» κλπ) ή δήμων όπως ο Δήμος Σκύδρας που βάζει λεωφορεία για το συλλαλητήριο της Αθήνας. Θυμίζουμε ότι η Δήμαρχος Σκύδρας, συνηθίζει να καλεί με κάθε επισημότητα χρυσαυγίτες βουλευτές στο δημαρχείο της και φιλοξενείται επαινετικά στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής Γεωργία Μπιτάκου Η κυρία Γεωργία Μπιτάκου δηλώνει δημοσιογράφος και είναι εκπρόσωπος – διοργανώτρια του συλλαλητηρίου σύμφωνα με την ανακοίνωση των οργανωτών. Κύρια ενασχόληση της ωστόσο είναι η διοργάνωση των «No Limits» δηλαδή των «εκτός ορίων» αγώνων Kick boxing που συνήθως διεξάγονται μέσα σε κλουβιά – αρένες κλεισμένα με συρματοπλέγματα. Στους αγώνες που κατά καιρούς έχει διοργανώσει στην Ελλάδα υπάρχει αισθητή παρουσία μελών της «Χρυσής Αυγής». Ηταν μάλιστα τον Ιούνιο του 2017 σε αγώνα ανάμεσα στον Σταμάτη Μπιτάκο (αδελφός της) και τον Αλβανό αθλητή Florian Marku που οι χρυσαυγίτες βρήκαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν από την κερκίδα όλο το φασιστικό και ρατσιστικό «ρεπερτόριο» τους Στην προσωπική της σελίδα στο Facebook η κυρία Μπιτάκου χρησιμοποιεί πολύ ενδιαφέρουσα φρασεολογία για να διατυπώσει τις απόψεις της και να προπαγανδίσει το συλλαλητήριο. Για παράδειγμα: «Αυτούς ταΐζουμε μέσα στη Βουλή !!!! Της ίδιας στόφας ΕΦΙΑΛΤΕΣ!!!!!!» (26/1/2018 – με αφορμή την δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη ότι δεν θα πάει στο συλλαλητήριο) . «Ο αγώνας για λευτεριά τώρα ξεκίνησε και πρέπει να λήξει όταν τελειώσουμε με την κατοχή , όταν αδειάσει η Βουλή από το κηφηναριό των δοσίλογων… Αυτό το συλλαλητήριο πρέπει να έχει όλο τον πληθυσμό της χώρας από κάτω και η εξέδρα θα είναι μόνο μπροστά στο Ναό της Δημοκρατίας στη Βουλή που τώρα μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι υπάλληλοι εβραϊκού τραπεζικού λόμπι… Το επόμενο συλλαλητήριο που από σήμερα ετοιμάζεται και που έρχεται να σας αποτελειώσει ΠΡΟΔΟΤΕΣ!!!!!!!» (22/1/2018) «Όπου κίτρινο ήταν Μακεδονία στην Αυτοκρατορία του μεγαλύτερου Στρατηλάτη όλων των εποχών , του Έλληνα Μεγάλου Αλεξάνδρου!!!! Τους κατακτούσε παρέα με δοξασμένους στρατηγούς, καλλιτέχνες και φιλοσόφους γιατί ο στόχος ήταν ένας: εξάπλωση και διάδοση, απόλυτη κυριαρχία του Ελληνισμού!!!! Με τη λογική των Σκοπιανών λοιπόν να επιδιώξουν και οι υπόλοιποι του χάρτη να ονομαστούν Μακεδονία μέχρι και οι βορειοδυτικοί Ινδοί, ΑΛΛΑ να μάθουν Ελληνικά να προσαχθούν στο Ελληνικό κράτος… Πρέπει να τους τελειώσουμε και μπορούμε πριν μας αφανίσουν ολοκληρωτικά !!!!» (19/1/2018 – «Μακεδονία» μέχρι την… Ινδία θέλει η κυρία Μπιτάκου…) «…να απαλλαγούμε από όλους αυτούς τους επονείδιστους, ξεδιάντροπους, ανήθικους, αναίσχυντους κηφήνες …. τις εφιαλτικά σιχαμερές και αισχρές κεφαλές του τόπου ….» (8/12/2017 – από τις πολιτικές αποτιμήσεις της κυρίας Μπιτάκου) «Αποφάσισα να σταματήσω να πηγαίνω στο θέατρο χαμένος χρόνος και χρήμα γιατί οι καλύτερες «παραστάσεις» είναι δωρεάν και είναι αυτές που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Αλέξης και ειδικά όταν βάζει τον Παυλόπουλο να ανοίγει την αυλαία … πολύ καλά έκανε (σσ: ο Ερντογάν) και τους χόρεψε στο ταψί αφού ξέρει ότι μπροστά σε απάτριδες και προσκυνημένους…Αφού κετέστρεψε οικονομικά , στρατιωτικά, πολιτισμικά και ηθικά τη χώρα , ο σαλτιμπάγκος «εκπρόσωπός» μας (σσ: ο Τσίπρας), ετοιμάζεται να δώσει και τα κλειδιά της Θράκης… Για άλλη μια φορά ΟΣΚΑΡ λοιπόν για τον Αλέξη και σε πολλές κατηγορίες : καλύτερος ανθέλληνας , καλύτερος υποτακτικός , καλύτερος ανιστόρητος , καλύτερος παραχαράκτης , καλύτερος εκποιητής , καλύτερος Γενοκτόνος και εύχομαι πολύ σύντομα ….να πάρει και τον τελευταίο ρόλο της δωσίλογης καριέρας του : αυτόν του καταζητούμενου για το έγκλημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ!!!!!!!» (7/12/2017 – με αφορμή την επίσκεψη Ερντογαν στην Ελλάδα) Ενώσεις Απόστρατων Αξιωματικών Από το συλλαλητήριο δεν απουσιάζουν οι Ενώσεις των Αποστράτων Αξιωματικών οι οποίες παρεμπίπτοντος χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και βρίσκονται υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του εκάστοτε ΥΠΕΘΑ. Σε πρόσφατη συνεδρίαση του το Συντονιστικό Συμβούλιο των Τριών Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών, αποφάσισε τη συμμετοχή του στο συλλαλητήριο της Αθήνας, αφού εξάλλου είχε προηγηθεί και αυτή στο αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης. Ως συντονιστή της εκδήλωσης στην Αθήνα όρισαν τον Πρόεδρο της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Αντιστράτηγο ε.α. Βασ. Ροζή. Πρόεδρος του Συντονιστικού τους είναι ο Αντιναύαρχος Π.Ν.ε.α. Σ. Περβαινάς. Ο Περβαινάς είναι αυτός που έχει δηλώσει: “Καλώς ψήφισαν όσοι στρατιωτικοί ψήφισαν Χρυσή Αυγή” αφού “όταν την ψήφιζαν δεν ήταν εγκληματική οργάνωση”. Ερωτηθείς, δε, αν θεωρεί ή όχι ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση απαντά ότι “επειδή εγώ είμαι θεσμικός θα περιμένω να αποφανθεί η Δικαιοσύνη”… Ο Ροζής είναι αυτός που φέρεται ως ομιλητής εκ μέρους του Αποστράτων στο συλλαλητήριο. Έχει περιπλανηθεί στο πρόσφατο παρελθόν σε μια σειρά από ακροδεξιά κόμματα. Τον Ιούλιο του 2016 είχε οριστεί γενικός διευθυντής της Νέας Δεξιάς, με απόφαση του προέδρου του κόμματος Φαήλου Κρανιδιώτη (Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/story/1123990/nea-deksia-genikos-dieuthuntis-o-antistratigos-ea-b-rozis) Είχε προηγηθεί το πέρασμα του, από τις «ΡΙΖΕΣ», το κόμμα του άλλοτε στενού συνεργάτη του Αν. Σαμαρά, Π. Μπαλτάκου. Στον… ελεύθερο χρόνο του συμμετέχει και ως βασικός ομιλητής σε εκδηλώσεις που γίνονται στο Γράμμο και στο Βίτσι, αλλά και σε πρόσφατη εκδήλωση στου «Μακρυγιάννη» Σε αυτό το συλλαλητήριο, με αυτούς τους διοργανωτές και με αυτούς τους συνοδοιπόρους, έδωσε την ευλογία του ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και θα συμμετάσχει η Εκκλησία της Ελλάδος δια του αντιπροέδρου της Δ.Ι.Σ., Μητροπολίτη Σύρου Δωροθέου, ο οποίος και θα αναγνώσει το σχετικό ανακοινωθέν της Δ.Ι.Σ., πλαισιουμένου από τους Σεβ. Μητροπολίτες Δράμας κ. Παύλο και Χίου κ. Μάρκο. Σε αυτό το συλλαλητήριο, με αυτούς τους διοργανωτές και με αυτούς τους συνοδοιπόρους, καλούν οι ΑΝΕΛ συγκυβερνήτες του κ. Τσίπρα, η «Ένωση Κεντρώων» του Βασίλη Λεβέντη και (ανεπίσημα) η ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε αυτό το συλλαλητήριο, με αυτούς τους διοργανωτές και με αυτούς τους συνοδοιπόρους δεν είναι καθόλου περίεργο ότι διαφημίζουν την συμμετοχή τους οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Πατριώτη, το ποιοι κρύβονται πίσω από τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό είναι πρόδηλο!
Ότι χρησιμοποιούν τους χιλιάδες ανθρώπους που συμμετείχαν στη Θεσσαλο-νίκη και θέλουν να το επαναλάβουν και στην Αθήνα, ότι αξιοποιούν σαν προκάλυμμα τους χιλιάδες ανθρώπους που δεν είναι φασίστες ή ακροδεξιοί για να προωθήσουν τα δικά τους φασιστικά και ακροδεξιά παιχνίδια, είναι ακόμα πιο πρόδηλο. Επομένως, πατριώτη, δεν είναι ώρα ούτε για υπεκφυγές, ούτε για δικολαβισμούς, ούτε για σοφιστείες. Δεν είναι η ώρα για κρυφτούλι πίσω από το δάκτυλό μας. Τουτέστιν, καθαρές κουβέντες. Πρώτον: Εσύ που θέλεις να διαδηλώσεις την όποια άποψή σου για το Μακεδο-νικό – και επειδή δεν είσαι φασίστας – εσύ πρώτος θα έπρεπε να ζητάς τον διαχωρισμό των ναζί από τον υπόλοιπο κόσμο στα συλλαλητήρια. Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην αποδέχεσαι το ξέπλυμά τους με μάσκα τον δικό σου πατριωτισμό. Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην επιτρέπεις να σε χρησιμοποιούν σαν φερετζέ για να κρύβουν το ποιοι είναι. Εσύ πρώτος θα έπρεπε να επικροτείς οτιδήποτε βοηθά στην αποκάλυψη του ψευτοπατριωτισμού των ναζήδων και να μην αντιδράς λες και μιλάει κανείς για σένα όταν μιλάει για τους ναζί. Γιατί αυτό ακριβώς θέλουν οι ναζί, οι απόγονοι των γερμαντυμένων και οι συνεργάτες των Βούλγαρων κομιτατζήδων επί κατοχής. Να σε χρησιμοποιήσουν σαν προκάλυμμα. Κι εσύ πρέπει να τους το απαγορεύσεις. Σαφές; Σαφές. Δεύτερον: Διάφοροι το «γυρίζουν» λέγοντας «ας ήσασταν εσείς εκεί (σσ: οι κομμουνιστές), για να περιφρουρήσετε εσείς την διαδήλωση από τους ναζί, τους φασίστες, τους ακροδεξιούς κλπ». Απάντηση: Οχι, αδερφέ. Δεν θα είμαστε εμείς εκεί για να περιφρουρήσουμε τη δική σου διαδήλωση. Και δεν θα είμαστε γιατί έχουμε άλλη άποψη για την αντιμετώπισή του Μακε-δονικού. Και την έχουμε εξηγήσει χίλιες φορές. Δεν σου αρέσει; Δεν συμφωνείς; Δικαίωμα σου. Και εμάς δικαίωμά μας να μην μας αρέσει και να μην συμφωνούμε με τη δική σου άποψη. Δικαίωμά μας να μην συμβαδίζουμε με ό,τι συνιστά αναποδογύρισμα της έννοιας πατριωτισμός σε εθνικισμό και σοβινισμό. Αλλά όπως εμείς δεν σε λέμε «προδότη» για την άποψή σου – με την οποία διαφωνούμε και δεν θα παραιτηθούμε από την προσπάθεια να σε πείσουμε γι’ αυτό – έτσι κι εσύ μην τολμήσεις να μιλήσεις με τέτοιους (χρυσαυγίτικους, τελικά) όρους απέναντί μας. Επομένως: Δικαίωμά σου να διαδηλώσεις για την άποψή σου. Αλλά και υποχρέωσή σου – ταυτόχρονα – εσύ να περιφρουρήσεις την άποψή σου και τις εκδηλώσεις σου από τους φασίστες εφόσον δεν είσαι φασίστας. Το γεγονός, όμως, ότι δεν τα καταφέρνεις, μήπως πρέπει να σε προβληματίσει για την ορθότητα των απόψεών σου; Σαφές; Σαφές. Τρίτο: Εσύ που ακόμα παριστάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Τι δεν καταλαβαίνεις; Λοιπόν, τέρμα τα ήξεις αφίξεις, τέρμα τα «σάπια». Πάρτε θέση στο συγκεκριμένο: Οι ναζί, οι εθνικιστές, οι ακροδεξιοί, καπελώνουν τον πατριωτισμό των ανθρώπων. Οι διοργανωτές είναι συγκεκριμένοι. Οι ακροδεξιοί καθορίζουν το πλαίσιο, τα συνθήματα, το κλίμα, δίνουν τον τόνο του συλλαλητηρίου και στην Αθήνα. Οπως ακριβώς έγινε στη Θεσ/νικη με τους εκεί διοργανωτές, με τον καραβανά ομιλητή, με τις ιαχές κατά των «γυφτοσκοπιανών», με τα συνθήματα του σοβινισμού, με τους εμπρησμούς στο κτίριο της πόλης, με τον βανδαλισμό στο μνημείο του Ολοκαυτώματος. Και το ερώτημα είναι συγκεκριμένο: Το «ποιόν» των διοργανωτών αυτών των συναθροίσεων αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα. Το «ποιόν» της συμμορίας, των φασιστικών ομάδων και της ακροδεξιίλας του κοινοβουλευτικού «συνταγματικού δημοκρατικού τόξου» που καθορίζουν τον χαρακτήρα τέτοιων εκδηλώσεων και επιχειρούν να σερφάρουν πάνω στην ανησυχία χιλιάδων ανθρώπων είναι δεδομένο. Θα πάρετε, λοιπόν, θέση; Τους θέλετε αυτούς δίπλα σας; Θα γίνετε το υπόστρωμα για να πετύχουν το ξέπλυμά τους; Πάρτε θέση! Σαφές; Σαφές. των Νίκου Μπογιόπουλου/Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου «Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον για την πραγματική ιστορία του ΚΚΕ» μας πληροφορεί στο blog της η ΤΟ Εύβοιας-Βοιωτίας της Χρυσής Αυγής. Και συνεχίζει αποκαλύπτοντας τον πραγματικό σκοπό της εκδήλωσης, δηλαδή την απόδειξη της «συνεχούς προδοσίας των κομμουνιστών σε κάθε εθνικό θέμα, μέσα από αδιάσειστα στοιχεία...».
Πρόσφατα εξάλλου η Χρυσή Αυγή φρόντισε να επανεκδώσει και σχετικό βιβλίο. Ποια είναι όμως τα «ντοκουμέντα» που παραθέτει; Και ποια τα αδιάσειστα στοιχεία; Έτσι και αλλιώς μας χωρίζει άβυσσος στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη μελέτη της Ιστορίας. Στα πλαίσια του ρατσιστικού και ναζιστικού παραληρήματος η Χρυσή Αυγή, θεωρεί μέγιστη προδοσία του ΚΚΕ ότι στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ (πρόδρομος ΚΚΕ) συμμετείχαν και εκπρόσωποι της εβραϊκής εργατικής σοσιαλιστικής οργάνωσης της Θεσσαλονίκης «Φεντερασιόν». Φυσικά, το ΚΚΕ δεν έχει αποκρύψει ποτέ ότι εξέφραζε και τους Εβραίους εργάτες της Θεσσαλονίκης, προτού προλάβουν να τους στείλουν στα κρεματόρια οι ομοϊδεάτες και οι πολιτικοί πρόγονοι της ΧΑ. Αλλά και συνολικότερα, η Χρυσή Αυγή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να στηρίζει τη μελέτη της ιστορίας στην αρχή, ότι ενοποιητικός παράγοντας είναι μόνο η φυλή, το έθνος. Οπότε στην ουσία, αν και θέλει να φαίνεται αντισυστημική, αναπαράγει τη βασική θέση του συνόλου της κυρίαρχης καπιταλιστικής ιστοριογραφίας, παρουσιάζοντας το σύνολο του λαού ως πολίτες ανεξάρτητα από ταξικές και άλλες διαφοροποιήσεις. Με αυτό τον τρόπο, ο βιομήχανος παρουσιάζεται να έχει κοινά συμφέροντα με τον εργάτη και ο αγρότης οφείλει να «αντλήσει» τα ίδια ιστορικά διδάγματα με τον εφοπλιστή. Γι' αυτό και ερμηνεύουν όλα τα ιστορικά γεγονότα υπό το πρίσμα της προδοσίας ή της μη προδοσίας, φτάνοντας πρόσφατα να αυτοπαρουσιαστούν ως διάδοχοι του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (πού να το 'ξερε!). Γι' αυτό και δεν παίρνουν θέση για στιγμές της ταξικής πάλης, όπως το Κιλελέρ ή η Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη, όταν δηλαδή οι βιομήχανοι και εφοπλιστές φίλοι τους, διαπράττοντας μάλλον «εσχάτη προδοσία» (με ταξική συνέπεια θα λέγαμε εμείς), αιματοκυλούσαν την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα. Βέβαια, το μεγάλο «αγκάθι» της ιστορικής μεθοδολογίας τους αφορά τη στάση του ΚΚΕ στο Β΄ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Βλέπετε, τότε οι μισοί από τους αστούς φίλους τους αποφάσισαν να αφήσουν στην τύχη του τον ελληνικό λαό και να διαφύγουν με τους Άγγλους συμμάχους στην Αίγυπτο. Οι άλλοι μισοί αστοί ομοϊδεάτες τους έμειναν για να συνεργαστούν με τους ναζί στη δυνάστευση του ελληνικού λαού (τι εθνικό φρόνημα αλήθεια!). Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να επαναλάβει όλη την αντικομμουνιστική υστερία της δεκαετίας του 1950 και του 1960, κομμάτι της οποίας ήταν και η προπαγάνδα ότι ο ΕΛΑΣ δεν έκανε αντίσταση απέναντι στους Γερμανούς, αλλά σκότωνε τους εθνικόφρονες (εξάλλου σε αυτό το επιχείρημα στηρίζει και τη δικαιολόγηση των Ταγμάτων Ασφαλείας που έδιναν όρκο πίστης στον Χίτλερ). Πρόκειται για μια τόσο χοντροκομμένη προπαγάνδα που δε θα την αποδεχόταν ούτε ο αντικομμουνιστής Τσόρτσιλ που αναγνώρισε την ΕΑΜική αντίσταση ως μία από τις σημαντικότερες της Ευρώπης. Έτσι παραθέτουν αποσπάσματα από τα «μνημεία ιστορικής έρευνας» «Βίβλος Εθνοπροδοσίας» του «καθόλα αμερόληπτου» Συλλόγου Επαναπατρισθέντων εκ του «παραπετάσματος» και «Η εναντίον της Ελλάδος επιβουλή» του επίσης αμερόληπτου υφυπουργείου Τύπου (βλέπετε είναι και ενάντια στο σύστημα οι άνθρωποι!). Μόνο που τα «αδιάσειστα στοιχεία» και οι «συμφωνίες» δεν είναι τίποτα άλλο από πλαστά κουρελόχαρτα που δε γίνονται αποδεκτά από κανέναν ιστορικό, όχι μόνο τους κομμουνιστές. Και πιο συγκεκριμένα. Το «Σύμφωνο» ανάμεσα στους Γερμανούς και τον ΕΛΑΣ («ανακαλύφθηκε» από την εθνικιστική ΠΑΟ) φέρεται να «συνάφθηκε» την 1 Σεπτέμβρη 1944 στο Λιβάδι Χαλκιδικής μεταξύ του Καπετάν Κίτσου (συνταγματάρχη του ΕΛΑΣ) και του Έριχ Φένσκε (ταγματάρχη, διοικητή της μονάδας 31756 και εκπρόσωπο των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς Αιγαίου). «Προέβλεπε» την ανενόχλητη υποχώρηση του Γερμανικού Στρατού από τη Μακεδονία, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ της Θεσσαλονίκης, καθώς και βαρέως οπλισμού, πολεμικού υλικού κλπ. Η «συμφωνία» περί «μη επιθέσεως μεταξύ του ΕΛΑΣ και των γερμανικών στρατευμάτων» καταδείκνυε κατά τον Χ. Νάλτσα (γνωστό αντικομμουνιστή πλαστογράφο) το «γεγονός» ότι ο ΕΛΑΣ δεν «διεξήγε αγώνα κατά του κατακτητού». Επετεύχθη δε - σύμφωνα πάντα με τον ίδιο - έπειτα από «μυστικήν επικοινωνίαν» των Σοβιετικών και του ΕΑΜ Θεσσαλονίκης με το 2ο Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του Γερμανικού Στρατού στην πόλη 1. Έλα όμως που «όπως εξάγεται από τους γερμανικούς καταλόγους των αξιωματικών», μας πληροφορεί ο H. Richter, «δεν υπήρχε στη Βέρμαχτ κανένας ταγματάρχης μ’ αυτό το όνομα (σ.σ. Έριχ Φένσκε)», ενώ ακόμα και «η μονάδα με τον αριθμό 31756 είναι ανύπαρκτη και γέννημα φαντασίας (…) Τι προπαγανδιστική αξία έχει ακόμα και σήμερα (σ.σ. το 1975) αυτό το έγγραφο φάνηκε καθαρά το Δεκέμβριο του 1968. Η Χούντα της 21.4.67 κυκλοφόρησε ένα λεύκωμα με τίτλο “Δεκέμβριος 1944-Δεκέμβριος 1967”, στο οποίο περιλαμβάνεται και ένα “φωτοαντίγραφο” αυτού του ντοκουμέντου» 2. Η επιπόλαια κατασκευή του εν λόγω εγγράφου βεβαίως αποτελεί το ένα μόνο σκέλος στην ιστορική παραχάραξη που επιχειρείται εδώ. Το άλλο έχει να κάνει με τις διεργασίες που πράγματι έλαβαν χώρα λίγο πριν το τέλος του πολέμου, την αντιπαράθεση σοσιαλισμού και καπιταλισμού που ερχόταν στο προσκήνιο. Όσον αφορά αυτό το κομμάτι, λοιπόν, η αλήθεια είναι πως οι Ναζί δεν είχαν καμιά πρόθεση να παραδώσουν εδάφη, οπλισμό ή οτιδήποτε άλλο στους κομμουνιστές. Αλλού είχαν στρέψει το ενδιαφέρον και τις ελπίδες τους, γεγονός που καταδεικνύεται από πληθώρα ντοκουμέντων: Στην αναφορά του στρατάρχη Μαξιμίλιαν φον Βάικς στον αρχηγό του Ηγετικού Επιτελείου της Βέρμαχτ Άλφρεντ Γιοντλ (2 Σεπτέμβρη 1944) τονιζόταν μεταξύ άλλων πως «είναι ζωτικό αγγλικό συμφέρον να πάρει στα χέρια της (σ.σ. η Αγγλία) τις κατεχόμενες τώρα από τη Γερμανία θέσεις-κλειδιά της Ελλάδας, χωρίς να δημιουργηθεί χρονικό κενό που θα έδινε στις κομμουνιστικές συμμορίες τη δυνατότητα ανατροπής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και της κατοχής πριν τους Άγγλους. Η αναγκαιότητα σε περίπτωση γερμανικής εκκένωσης να πάρει σταθερά στα χέρια του την Ελλάδα πριν από τους Έλληνες κομμουνιστές ή και πριν από τους Ρώσους, είναι το κίνητρο για το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής στο Κάιρο. Αυτό εξηγεί την αναγγελθείσα προσφορά του συνταγματάρχη “Τομ” στον Ζέρβα και τις βολιδοσκοπήσεις μέσω των ελληνικών καναλιών στην Αθήνα με στόχο να επιτευχθεί μαζί μας μια βραχυπρόθεσμη προθεσμία για την εκκένωση “χέρι με χέρι”»3. Σε τηλεγράφημα του Κουρτ-Φριτς φον Γκρέβενιτς προς τον Χέρμαν Νοϊμπάχερ στις 3 Σεπτέμβρη 1944 αναφερόταν πως «η Ομάδα Στρατιών Ε, Θεσσαλονίκη, δίνει ακριβώς τώρα οδηγίες στον Τύπο ότι πρέπει να σταματήσει κάθε δημοσιογραφική πολεμική κατά του Ζέρβα. Πρωταρχικός στόχος είναι (σ.σ. κατά την άποψη της Ομάδας Ε) η σύμπραξη όλων των εθνικών δυνάμεων κατά του κομμουνισμού». Ο ίδιος στις 10 Σεπτέμβρη ενημέρωνε σχετικά με την αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Κρήτη: «Οι Άγγλοι αφήνουν συνειδητά άθικτους τους ανθρώπους μας, παίρνοντας υπόψη μια επερχόμενη, που είναι και προς το αγγλικό συμφέρον, χρησιμοποίηση κατά των μπολσεβίκων».4 Μάλιστα, στα Απομνημονεύματά του ο υπουργός Εξοπλισμών και στενός συνεργάτης του Χίτλερ, Άλμπερτ Σπέερ, μιλά ανοικτά για συμφωνία μεταξύ των Γερμανών και των Βρετανών: «Παρά τον απόλυτο έλεγχο των Βρετανών στη θάλασσα, επετράπη στις γερμανικές μονάδες να επιβιβαστούν και να ταξιδέψουν ανενόχλητες προς την ενδοχώρα (…) Σε αντάλλαγμα η Γερμανική πλευρά συμφώνησε να χρησιμοποιήσει αυτά τα στρατεύματα για να κρατήσει την Θεσσαλονίκη έως ότου θα ήταν δυνατό να καταληφθεί από τις Βρετανικές δυνάμεις»5. Αναφορικά τώρα με την υποτιθέμενη συμφωνία του Σιάντου με τους Γερμανούς, το «ντοκουμέντο» που προσκομίζεται αφορά ένα «κείμενο» του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (το υπογράφει ο Γραμματέας Γ. Σιάντος) όπου αναφέρεται σε «συμφωνία» με τη Γερμανική Διοίκηση για παύση των εχθροπραξιών και διευκόλυνση της αποχώρησης του γερμανικού στρατού από την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα ο Γ. Σιάντος φέρεται να ενημερώνει το Γραμματέα μιας «Επιτροπής Πόλης» (ποιας δε λέει) πως «ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί της σε συμφωνίες», κατά τις οποίες «κάθε “σαμποτάζ” ή οποιαδήποτε άλλη ενέργειά μας ενάντια οπλιτών ή βαθμοφόρων του στρατού κατοχής θα γίνεται ύστερα από σχετικάς υποδείξεις του αρχηγού της Γκεστάπο. Δώστε επομένως εντολή στις Αχτίδες να πάψουν στο εξής οι ξεκάρφωτες ενέργειες (…) Ακόμα ανέλαβαν την υποχρέωση να μας ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις ώστε κανείς να μην υπάρχει κίνδυνος για τα μέλη της οργάνωσής μας. Παράλληλη υποχρέωση αναλάβαμε και μεις για την περίπτωση αναχώρησής τους από την Ελλάδα. Κανείς δεν πρέπει να ενοχληθεί. Αθήνα, 13/8/44. Γ. Σιάντος». Χώρια του γελοίου του πράγματος (οι επιθέσεις κατά των Γερμανών να γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη και καθ’ υπόδειξη των ιδίων!) και μόνο το σημείο που αναφέρεται στα περί «ειδοποιήσεως για τα μπλόκα» είναι αρκετό ώστε να αποκαλυφθεί το κατά πόσο πράγματι υπήρξε ή όχι μια τέτοια συμφωνία. Κάτι τέτοιο διαψεύδεται από την ίδια την Ιστορία: Τα μπλόκα στην Κοκκινιά στις 17 Αυγούστου και 29 Σεπτέμβρη, το μπλόκο στην Καλλιθέα στο μεσοδιάστημα, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της πλαστογραφίας. «Από τα μπλόκα που έγιναν τον τελευταίο καιρό στις κομμουνιστικές συνοικίες», έγραφε στην αναφορά του στις 25 Αυγούστου ο Φον Γκρέβενιτς προς τον Χ. Νοϊμπάχερ, «ιδιαίτερα αιματηρό ήταν το μπλόκο της συνοικίας Νέας Κοκκινιάς: Δίπλα στις 3.000 συλλήψεις, πάνω από 100 κομμουνιστές νεκροί, από τους οποίους τα δύο τρίτα στη μάχη κι ένα τρίτο (σ.σ. εκτελέστηκαν) σαν εξιλέωση για τραυματία μοίραρχο. Σε διαμαρτυρία κατά της αστυνομικής ενέργειας και της στρατολογίας για αναγκαστική εργασία οι κομμουνιστές κάλεσαν για σήμερα σε γενική απεργία».6 Κατά τα άλλα ΚΚΕ - ΕΑΜ και Γερμανοί τα «είχανε συμφωνήσει»!! Όσον αφορά τις «τεχνικές λεπτομέρειες» του εγγράφου, ούτε η έδρα του ΠΓ ούτε ο ίδιος ο Γ. Σιάντος βρίσκονταν στην Αθήνα την εποχή εκείνη, αλλά στα Πετρίλια Καρδίτσας. Ο Σιάντος επέστρεψε στην Αθήνα μετά την απελευθέρωση, στις 16 Οκτώβρη 1944! Και έπειτα από τη φανερή τους ιστορική επιτυχία, αυτοί που κατηγορούν τους κομμουνιστές ως υπεύθυνους όλων των εθνικών προδοσιών, ευτυχισμένοι από την πλαστογράφηση κλείνουν με το σύνθημα του κομμουνιστή Τσε Γκεβάρα: Μέχρι τη Νίκη! (Hasta la Victoria Siempre). Και εις ανώτερα γκεμπελίσκοι της δεκάρας! Παραπομπές: 1. ΝΑΛΤΣΑΣ Χ. «Το Μακεδονικόν ζήτημα και η σοβιετική πολιτική» (σ. 282 και 359), εκδόσεις «Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών», 1954. Το «ντοκουμέντο» παρατίθεται και στο blog. 2. RICHTER H. «Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα» τομ. Β΄ (σ. 179), εκδόσεις «Εξάντας», Αθήνα 1975. 3. ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΤΣΝΤΑΜ, αρ. Φιλμ 18.655 στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 250-1), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991. 4. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΝΝΗΣ, «Ειδικός πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή», τομ. 1 (φ. 8 και φ. 43) στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 252 και 257), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991. 5. SPEER A. «Inside the Third Reich» (σ..509-510), «Avon Publishers», 1979. 6. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΝΝΗΣ «Ειδικός πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή», τομ. 1 (φ. 60) στο ΖΕΚΕΝΤΟΡΦ Μ. «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία» (σ. 240), εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1991. *http://kokkiniepithesi.blogspot.gr* Δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό δημοσίευσης αναρτήσεων που αφορούν τα ούγκανα και τα παραμύθια της Χαλιμάς τους! Ναι..ναι...υπάρχουν πάρα πολλά άρθρα εκεί έξω, μα αυτά εδώ συνάδουν και με την ύπαρξη αυτού του "site".
Η αλήθεια για την 4η Αυγούστου και τα ψέματα της Χρυσής Αυγής Τον τελευταίο καιρό, οι Χρυσαυγίτες δεν χάνουν ευκαιρία να υμνήσουν τον φασίστα Μεταξά και να προβάλλουν την δικτατορία της 4ης Αυγούστου ως το πρότυπο διακυβέρνησης, το όποιο επιδιώκουν να εφαρμόσουν. Αυτά που λένε, είναι ότι η δικτατορία του Μεταξά είχε φιλολαϊκό έργο, πάταξε τη διαφθορά κ. α. Επειδή η αλήθεια βέβαια απέχει απ’ όσα υποστηρίζουν, λένε ψέματα με το κιλό, κατά τη γνωστή τακτική του Γκέμπελς: «πες, πες κάτι θα μείνει». Λένε: «Η 4η Αυγούστου πάταξε τη διαφθορά» Η αλήθεια: Σκάνδαλα με τη σέσουλα. Το ρουσφέτι στους ευνοούμενους της Δικτατορίας έσπαγε κόκαλα. Ένα μόνο παράδειγμα: Ο γαμπρός ενός απ’ τα πρωτοπαλίκαρα της Δικτατορίας διορίστηκε ταυτόχρονα .... 1. Διευθυντής Υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας 2. Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρίας Λιπασμάτων 3. Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εριουργίας 4. Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Πρόνοιας Τι λέει η Χρυσή Αυγή; Ο Μεταξάς ήταν πατριώτης, εθνικιστής και επί των ημερών του αναπτύχθηκε η εθνική οικονομία και άλλα παρόμοια. Η αλήθεια είναι ότι στα χρόνια της 4ης Αυγούστου τα ντόπια και τα ξένα μονοπώλια κατέγραψαν κέρδη ρεκόρ! Παρά τις «εθνικές» κορώνες, η 4η Αυγούστου έδωσε γη και ύδωρ στα ξένα μονοπώλια, αγγλικά, αμερικάνικα και γερμανικά. Στην ιστορία έχει μείνει, η λεγόμενη σύμβαση Κούπερ ή σύμβαση του Αχελώου. Μ’ αυτή την σύμβαση, η Δικτατορία παραχωρούσε στις αμερικάνικες εταιρίες Hugh Cooper and Co Inc. και Chemical Construction Corporation που έφτιαξαν την εταιρεία «Ελληνική Υδροηλεκτρική Μεταλλουργική Εταιρεία» την άδεια να εκμεταλλεύεται με αποικιακούς όρους τα νερά του Αχελώου και των παραπόταμων του Μέγδοβα, Αγραφιώτη και Ασπρόποταμου. Οι όροι της σύμβασης ήταν ιδιαίτερα προνομιακοί για την Εταιρεία. Ένα μόνο απ’ τα πολλά: Η Εταιρεία είχε το δικαίωμα να εξάγει και να κρατά στο εξωτερικό τις μετοχές, τις ομολογίες της κτλ. και όλο το συνάλλαγμα που θα αποκτούσε πουλώντας τα προϊόντα της στο εξωτερικό! Δηλαδή, οι Αμερικάνοι εκμεταλλεύονταν τα ελληνικά νερά, τους Έλληνες εργάτες και όλο το χρήμα το άρπαζαν, χωρίς να μένει στην Ελλάδα ούτε δεκάρα! Τόσο εθνική πολιτική!! Ένα τελευταίο. Νομίζετε πως οι συμβάσεις παραχώρησης για 50 και 99… χρόνια είναι ανακάλυψη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Ο Μεταξάς τους είχε προλάβει χρόνια πριν!! Η εταιρεία είχε το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τα νερά του Αχελώου μέχρι τις 31.12.2010!!! Η σύμβαση μάλιστα μπορούσε να επεκταθεί άλλα 25 χρόνια!! Η Δικτατορία του Μεταξά προκειμένου να δηλητηριάσει τα μυαλά της νεολαίας και να την «διαπαιδαγωγήσει» με τα φασιστικά «ιδεώδη» ίδρυσε την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ). Για το «έργο» της οργάνωσης, ο Χρήστος Παππάς, βουλευτής της Χρυσής Αυγής σε άρθρο του που υμνεί την ΕΟΝ γράφει: «Είναι η γενιά που θα δημιουργήσει το Έπος των Βορειοηπειρωτικών βουνών στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940. Εξίσου μεγάλη ήταν και η προσφορά των νέων της Ε.Ο.Ν. που δεν πολέμησαν λόγω ηλικίας και παρέμειναν στα μετόπισθεν.» Η ιστορία για άλλη μια φορά τους διαψεύδει. Ας δούμε ορισμένα στοιχεία για τον «πατριωτισμό» και την «συνεισφορά» της ΕΟΝ στον έπος του ’40 αλλά και το ρόλο που έπαιξαν στελέχη της στην κατοχή. Μετά την συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού, ανοίχτηκαν οι αποθήκες της ΕΟΝ και βρέθηκαν γεμάτες με δέματα που είχαν συγκεντρωθεί απ’ τους περιβόητους εράνους της ΕΟΝ για να σταλούν στο μέτωπο, στους φαντάρους. Τα δέματα αυτά δεν στάλθηκαν ποτέ. Πολλά τα είχαν ήδη πουλήσει τα πρωτοπαλίκαρα της ΕΟΝ ή τα είχαν μοιράσει μεταξύ τους. Αυτά που βρέθηκαν είναι όσα δεν πρόλαβαν να πουλήσουν. Τέτοια η «προσφορά» της ΕΟΝ!! Τέτοια ήταν τα «εθνικά» και «πατριωτικά» ιδεώδη της ΕΟΝ που πολλά μεγαλοστελέχη της έγιναν όργανα των ναζί κατακτητών, προδότες, σφαγείς του ελληνικού λαού. Η Σίτσα Καραϊσκάκη, απ’ τα ανώτερα στελέχη της ΕΟΝ, υπηρέτησε τους κατακτητές και τελικά έφυγε μαζί τους για την Γερμανία. Ο Κώστας Δούκας, στέλεχος της ΕΟΝ στην «Διοίκηση Ανωτάτων Σχολών» έγινε Γκεσταπίτης, στο φριχτό κολαστήριο της οδού Μέρλιν. Ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος, επικεφαλής του 8ου υποτομέα αρρένων της ΕΟΝ, παρέδωσε και σκότωσε δεκάδες πατριώτες. Ο Μανώλης Μανωλέας, ανώτερο στέλεχος της ΕΟΝ πέρασε και αυτός στη Γκεστάπο. Πηγή: Σπ. Λιναρδάτος, Η 4η Αυγούστου, Θεμέλιο, 1988 Και ολίγον τι από χούντα... Είναι γνωστή η αγάπη που τρέφουν οι Χρυσαυγίτες για τα έργα της Χούντας. Όπου σταθούν και όπου βρεθούν δεν χάνουν την ευκαιρία να πουν πως η Χούντα ήταν «αδιάφθορη», πως ο Παπαδόπουλος πέθανε στη ψάθα, και πως στην 7ετία πατάχθηκε η λαμογιά και η διαφθορά. Σ’ αυτή την ανάρτηση, δίνω ορισμένα στοιχεία για τα σκάνδαλα της Χούντας στον Δήμο της Αθήνας που έφτασαν κοντά στο 1 δισεκατομμύριο δραχμές! Συγκεκριμένα, στη δίκη του διορισμένου απ’ τη Χούντα Δημάρχου Αθήνας Δ. Ρίτσου, που έγινε το Νοέμβρη του ’78. Οι μάρτυρες κατέθεσαν τα παρακάτω: - Ο Δήμος προμηθεύτηκε 30 χαλασμένα απορριμματοφόρα, ενώ προηγουμένως είχε προμηθευτεί άλλα 15 χαλασμένα. Προκειμένου, να κυκλοφορούν, χρειάζονταν συνεχείς επισκευές που στην ουσία ανέβασαν το κόστος αγοράς τους 5 φορές! - Ανατέθηκε παράνομα στο γαμπρό του Παττακού Α. Μεϊντάση η κατασκευή κτηρίων του Δημοτικού Νοσοκομείο για 2.900.000 δρχ. όταν υπήρχε προσφορά μικρότερη του ενός εκατομμυρίου! - Παρόμοια ρεμούλα, έγινε και με τη μελέτη του δημοτικού κτηρίου στην οδό Λιοσίων, που παρότι μπορούσε να γίνει από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου, την ανέλαβε ο γαμπρός του Παττακού! Η Χρυσή Αυγή, θυμίζω, υποστηρίζει πως η Χούντα πολέμησε την διαφθορά, τότε δεν τολμούσε να κλέψει κανείς και ότι οι Χουντικοί πέθαναν στη ψάθα. Πρόκειται για καραμπινάτα ΨΕΜΑΤΑ. Η λαμογιά και η ρεμούλα γεννιέται από τον καπιταλισμό και υπάρχει όσο υπάρχει και αυτός. Έτσι, η Χούντα που στήριξε την πλουτοκρατία, της όποιας μαντρόσκυλο είναι η Χρυσή Αυγή, πρωταγωνίστησε και αυτή στη ρεμούλα. Σήμερα, θα μάθουμε για το χουντικό Δήμαρχο Περάματος. Ακούστε, τι έκανε αυτός ο κύριος, συνταγματάρχης μάλιστα. 1. Προσέλαβε διάφορους παρατρεχάμενους (ρουσφέτια) στον Δήμο, αυξάνοντας τις δαπάνες για την καθαριότητα κατά 300% 2. Με δημοτικό χρήμα (617.000 δραχμές) έφτιαξε τον δρόμο, μπροστά απ’ το σπίτι του γαμπρού του! Η ευθύνη για την επισκευή του δρόμου, ανήκε σε άλλη υπηρεσία, το «έργο» έγινε για τη χάρη του γαμπρού! 3. Ξόδεψε άλλες 878.000 δραχμές, από τα λεφτά των Δημοτών για να φτιάξει ένα πλατύσκαλο από το σπίτι του ως τις γραμμές του τραίνου! 4. Ήταν τόσο «σεμνός», που έφτιαξε νέες πινακίδες στους δρόμους με το όνομα του! Οι δημότες πλήρωσαν για αυτό μόνο 184.000 δραχμές! 5. Οι ρεμούλες δεν έχουν τελειωμό. 400.000 δραχμές ακόμα πλήρωσε ο λαός, για μια μελέτη για το Δημοτικό Μέγαρο που δεν έγινε! Συμπέρασμα: Το κορόμηλο έχει κουκούτσι, γι' αυτό μην το καταπίνει κανένας αμάσητο. Θα πνιγεί! Να...όπως με τις ψευτιές των Ούγκανων.... *http://kokkiniepithesi.blogspot.gr* «Ο καλός πολίτης έχει χρέος να δουλεύει, να πεινά, να δέρνεται, να πλερώνει και να μην καταλαβαίνει… Όλα τα κρατικά όργανα: σχολειό, τύπος, ραδιόφωνο κλπ. ένα σκοπό έχουν: να σε… βοηθάνε να μην καταλαβαίνεις…»
Λόγια επίκαιρα, διαχρονικά, που θα βρουν τη θέση τους στις προθήκες του Μουσείου της Ανθρώπινης Εκμετάλλευσης όταν ο πολίτης πάψει να είναι «καλός» και «καταλάβει»… Σήμερα, που για μια ακόμα φορά διαψεύδονται οι προσδοκίες εκατομμυρίων ανθρώπων για καλύτερες μέρες, επιβεβαιώνεται (για μια ακόμα φορά) ότι όσο ο λαός δεν βγαίνει στο προσκήνιο, ο ρόλος του, «κομμένος και ραμμένος» απ’ όλες τις κυβερνήσεις του συστήματος της εκμετάλλευσης, θα είναι «να δουλεύει, να πεινά, να δέρνεται, να πλερώνει και να μην καταλαβαίνει…». Το χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η Αυγή (Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας), στις 29 Οκτώβρη του 1953, στη στήλη «Λόγια που καίνε». ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ «ΟΧΙ» Το χρονογράφημα του κ. Κ. Βάρναλη ― Τι στέκεσ’ έτσι σαν κούτσουρο; ― Μακάρι να ’μουνα κούτσουρο. Δε θα μου ερχότανε τώρα η απελπισία να πέσω με το κεφάλι μπρος πάνου σ’ ένα δέντρο ή στύλο να το σπάσω! ― Και γιατί, περικαλώ; ― Γιατί τούτ’ η μπουμπουνισμένη κόκα μου δεν καταλαβαίνει τίποτα. ― Ανάγκη να καταλαβαίνει; Καταλαβαίνουν οι «άλλοι». ― Κι όμως αυτοί σου οι «άλλοι» μήνες τώρα μου εξηγούνε μερικά πράματα που δεν τα ’ξερα. Κι έχασα τον μπούσουλα… ― Καλώς πράττεις. Δεν πρέπει να καταλαβαίνεις (δηλαδή να παραδέχεσαι) αυτά που σου λένε. Ο καλός πολίτης έχει χρέος να δουλεύει, να πεινά, να δέρνεται, να πλερώνει και να μην καταλαβαίνει… Όλα τα κρατικά όργανα: σχολειό, τύπος, ραδιόφωνο κλπ. ένα σκοπό έχουν: να σε… βοηθάνε να μην καταλαβαίνεις… ― Τώρα δεν… καταλαβαίνω και σένα!… Κοντεύει χρόνος τώρα που μου εξηγούν οι «Σωτήρες» μου πώς την ξεφορτωθήκαμε επί τέλους αυτήν την ενόχληση της εθνικής αυτοτελείας. Ωραία! Το πήρα απόφαση κι αποκοιμήθηκα. Ξαφνικά με ξυπνήσανε σάλπιγγες, αλόγατα, κανονιές. Τρίβω τα μάτια μου και ρωτάω: «― Τι συμβαίνει»; Κι ο γείτονάς μου ο Ριρής του Κολωνακιού μου απάντησε στη γλώσσα των «αιθουσών»: «― Τελούμεν την επέτειον της εθνικής ημών… αυτοτελείας, ο ρ ε σ ί β ι ε «! ― Μήπως εννοείτε, κ ύ ρ ι ε , το μνημόσυνον της αυτοτελείας»; Κι από τότες είναι μια ώρα που απόμεινα κούτσουρο… ― Να σε… κουνήσω εγώ! Δεν υπάρχει πραγματικά εθνική αυτοτέλεια. Μόνο που έχει καταργηθεί πολύ πριν σε… ειδοποιήσουνε. Αλλά πολύ πριν καταργηθεί η εθνική αυτοτέλεια, είχε καταργηθεί η έννοια «Έθνος»! ― Με φώτισες! ― «Έθνος» είναι μόνο ο λαός. Κάθε λαός. Αλλά μετά τον πόλεμο, όλ’ οι λαοί του δυτικού πολιτισμού ξαναγίνανε… μπουλούκια, όπως ήσαν στο Μεσαίωνα! Ωστόσο στα 1940, (τι παλιά εποχή!) ο Ελληνικός Λαός (που ήταν ακόμα «έθνος») είπε το «Όχι» στον ξένο εισβολέα. Δεν το ’παν οι «άλλοι» που πάντα λένε το «Ναι»! Κι ο Λαός και το ’πε και το ’κανε. Δε φώναξε «όχι» από το παράθυρο του σπιτιού του κ’ ύστερα να κλειστεί μέσα ή να φύγει. Το ’πε στο μέτωπο, στη φωτιά. Κ’ έμειν’ εκεί. Μετά την απελευθέρωση των… συνεργατών του εχθρού, το «Όχι» του Λαού το πήραν αυτοί. Αυτοί που λέγανε το «ναι» στον Καταχτητή έξι χρόνια αράδα! Και μια και το πήρανε, είναι αναγκασμένοι να το γιορτάζουνε: να γιορτάζουνε τον αγώνα υπέρ της εθνικής αυτοτελείας οι υπεύθυνοι της εθνικής υποτελείας. Αλλά παράλληλα κάνουνε και την εξής πλαστογραφία της ιστορίας: «Ο Λαός, ο οποίος μας επετέθη στα 1940 είναι άξιος σεβασμού και της φιλίας μας»… Πολύ σωστά. Όλ’ οι λαοί και σέβονται ο ένας τον άλλο κι αγαπιούνται, χωρίς να τους το «διδάξει» κανείς. Αλλά στα 1940 δεν μας επετέθη κανένας «λαός». Μας επετέθησαν διχτάτορες. Ρίχνουνε, λοιπόν, το φταίξιμο στους λαούς για να βγάλουν αθώο τον εαυτό τους. Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει. *Οικοδόμος* Ανυπόφορη βόχα και ζέστη. Η πόρτα δεν έχει παραθυράκι να γίνεται ρεύμα και να φεύγει ο βρώμικος αέρας. Οι μύγες κάθονται στη «βούτα», ανεβοκατεβαίνουν στους τοίχους κι όταν αυτός ξεχνιέται ή ξαπλώνει και κλείνει τα μάτια, πέφτουν απάνω του να τον φάνε. Τη νύχτα έχει να κάνει με τους κοριούς και τα ποντίκια. Για να ξεφύγει απ’ το σήμερα, αναπολεί τα περασμένα. Άνθρωποι, πράγματα και γεγονότα, παλιά και καινούργια, μικρά και μεγάλα, μπαίνουν στο ίδιο καζάνι, ανακατεύονται, σμίγουν, χωρίζουν και πάλι σμίγουν, χάνονται και πάλι παρουσιάζονται… Η αμαρτωλή Ρώμη με τις μηχανορραφίες της, τα εγκλήματα και τον εκφυλισμό της… παιδεύεται να κρατηθεί στην εξουσία και οι δούλοι με το Σπάρτακο παλεύουν να τη ρίξουν… Ένας κόσμος πεθαίνει κι απ’ τα συντρίμμια του γεννιέται ένας άλλος… Αλλάζει η μορφή, το χρώμα, η εποχή… όμως η πορεία μένει η ίδια: Σκληρή, ματωμένη, ανοδική… Σε τούτα τα χρόνια γράφτηκε μια απ’ τις μεγαλύτερες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας. Απ’ τους πάγους και τις τούντρες του βοριά κι ως τις τραχές ακτές της Αδριατικής, κι απ’ τον ένα ωκεανό ως τον άλλο, εκατομύρια άνθρωποι χαίρονται τη λευτεριά τους… Και η πατρίδα μας με τις πολλές πέτρες και το λίγο χώμα, τ’ αμέτρητα βουνά και τα δαντελωτά ακρογιάλια, τις ελιές και τα αμπέλια… κράτησε με τιμή το δικό της χαράκωμα. Μεγάλωσε και φάρδυνε, και δυνάμωσε και ψήλωσε η ψυχή του λαού της… Όμως η αντίδραση, λόγω των δικών μας αδυναμιών, φάνηκε ικανότερη κι αυτός, ένας απ’ τους πολλούς, βρίσκεται τώρα στο απομονωτήριο… Πολλοί σύντροφοι πέθαναν στις φυλακές, στις εξορίες, στο πεζοδρόμιο… με τον καημό να έβλεπαν τη Μεγάλη Μέρα. Αυτός, φυσικά με κάποιες παραλλαγές, την είδε και τη χάρηκε… Αλλά σαν άνθρωπος… Όσο κι αν παιδεύεται, όποιο μονοπάτι κι αν πάρει, όσο μακριά κι αν πάει, γυρίζει πάλι στο κελί. Το σήμερα τον κρατάει γερά γαντζωμένο στα νύχια του… Η ζωή τ’ ανθρώπου κρέμεται κάποτε από ένα τυχαίο γεγονός. Αν βρισκόταν ο μπάρμπα-Θωμάς στο Περιστέρι, θα έπαιρνε το ραβδί του, θα έμπαινε μπροστά και μέσα από χαράδρες και γκρεμούς θα τον περνούσε πέρα απ’ το ποτάμι… Το Λευτέρη θα τον ντουφεκίσαν, πόσο θα πονέσουν οι καημένοι γέροι απ’ το καινούργιο χτύπημα!... Κι ο δικός του ο γέρος! Καρτερούσε κι αυτός τη Λευτεριά… Ψηλά, κοντά στο τσιμεντένιο νταβάνι, είναι ο φεγγίτης. Τον κοιτάζει με παράπονο. Να μπορούσε να έφτανε ως εκεί! Θα έβλεπε τους φυλακισμένους στο προαύλιο… τις απάνω γειτονιές της Πολιτειούλας… ίσως και τα βουνά πέρα από τον κάμπο. Θα καθόταν εκεί απ’ τα χαράματα ως το σούρουπο και θ’ αγνάντευε τη ζωή. Επίτηδες έβαλαν το φεγγίτη τόσο ψηλά κι επίτηδες δεν αφήνουν στο κελί ούτε κάθισμα, ούτε κρεβάτι… Στη φυλακή βρίσκονται πολλοί, Κομμουνιστές, Επονίτες, Ελασίτες… Κατάφεραν ν’ αγοράσουν ένα φύλακα και του έστειλαν βιβλία. Πόσο χάρηκε! Και γρήγορα απογοητεύτηκε. Δεν είχαν τίποτα απ’ το δικό του κόσμο. Τα πέταξε στην άκρη. Καλύτερα να ονειροπολεί. Αυτός, ο Παντελής ο Σαλονικιός, ύστερα από λίγες μέρες θα πάψει να πονάει, να χαίρεται, να σκέφτεται… Αντί να τυραννιέται μ’ αυτές τις σκέψεις, καλύτερα να ασχολείται, όσο μπορεί, με τον αγώνα… Γιατί χάσαμε την Επανάσταση; Ο άνθρωπος πιστεύει πως οι αντιλήψεις του είναι σωστές. Οι αντίθετες ελέγχουν την ορθότητα… όμως εδώ, είναι μοναχός… Και τι θα προστέσουν οι δικές του γνώμες;! Κι άλλοι σύντροφοι και πολλοί απλοί άνθρωποι κι από παλιότερα ακόμα, μιλούσαν. Τώρα τα έδειξε και η ίδια η ζωή. Το κακό έγινε και δεν ξεγίνεται. Σωστά, αλλά δεν θα ήταν άσχημο, αν υπήρχε δυνατότητα, να ακουστούν και οι γνώμες εκείνων, που περιμένουν στην απομόνωση… Κατανόηση ζητάμε απ’ τις επόμενες γενιές κι όχι συγχωροχάρτι. Να μάθουν, πως πολεμήσαμε για τη λευτεριά του τόπου. Κι όχι μόνο «όσοι χόρεψαν σε μαρμαρένια αλώνια…». Όλοι μας και την ψυχή μας, και τη ζωή μας θα δίναμε, αν απ’ αυτό και μόνο θα εξαρτιόταν η ευτυχία του λαού… όμως χάσαμε τον αγώνα! Γιατί; Όταν οι καταχτητές πάτησαν τον τόπο μας, το Κόμμα έπιασε αμέσως το χαράκωμα. Το ξεκίνημα, παληκαρίσιο, πατριωτικό, έκλεινε απ’ την αρχή τα στοιχεία της αποτυχίας. «Θάνατος στο φασισμό! Λευτεριά στο λαό!» Τι είδος λευτεριά; Σαν εκείνη την παλιά; «Όλοι στ’ άρματα!». Όλοι! Ποιοι; Θα πολεμούσαν και οι φασίστες και οι πράχτορες του ιμπεριαλισμού και οι εκμεταλευτές των εργαζομένων για τη λευτεριά του λαού; Οι ένοιες μπερδεύτηκαν. Εθνική ενότητα για μας είναι η συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων κάτω απ’ την καθοδήγηση της εργατικής τάξης, του ΚΚ, εθνική πολιτική –η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Οι ίδιοι όροι έχουν διαφορετικό νόημα για την αστική τάξη, που θα δεχόταν ενότητα μ ό ν ο κάτω απ’ τη δική της καθοδήγηση και μ ό ν ο για τα δικά της συμφέροντα. Κοινή λευτεριά και γι’ αυτή και για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει. Στις γραμμές του ΕΑΜ πετύχαμε την ενότητα του Έθνους. Με κόπο κι αίμα χτίχαμε το δικό μας κράτος και παραδίναμε τα κλειδιά του στην αντίδραση… Στα χρόνια της κατοχής μπήκαν στο Κόμμα εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες, μικροαστοί, διανοούμενοι με τις αντιλήψεις τους, την ψυχολογία τους… και το Κόμμα, αντί ν’ ανεβάσει το ιδεολογικό-πολιτικό επίπεδο των καινούργιων μελών, αντί να προσανατολίσει τις εαμικές μάζες προς την κοινωνική απελευθέρωση, προσαρμόστηκε στις μικροαστικές αντιλήψεις της βάσης, έχασε τον ταξικό του χαρακτήρα. Πίσω απ’ την πολιτική της «Εθνικής Ενότητας» ξέχασε την ταξική πάλη… Πίκρα και οδύνη προκαλούν οι τρεχάλες, οι ικεσίες για ενότητα με τον ΕΔΕΣ, την ΠΑΟ, τον Παπαδόγκωνα, την κυβέρνηση του Καΐρου, ακόμα και με τα Τάγματα Ασφαλείας, δηλαδή ενότητα με τους καταχτητές, τον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό και την ντόπια αντίδραση… Και η πίκρα γίνεται πιο οδυνηρή, όταν αναλογίζεται, πως η αντίδραση και μέσα κι όξω απ’ την Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας το κίνημα ταξικά, προσπαθούσε να το συντρίψει μ’ όλα τα μέσα… Οι όρκοι πίστης στην «Εθνική Ενότητα», στην «ομαλή εξέλιξη», τα παρακάλια, οι κατάρες και τα αναθέματα για τις… παρασπονδίες της αντίδρασης, η κατά κόρο επανάληψη πως είμαστε κατά του εμφυλίου πολέμου –που στην ουσία βαστούσε απ’ την αρχή ως το τέλος της κατοχής—τα κλαψουρίσματα έδειχναν αδυναμία, σύγχυση, πανικό κι όχι… εθνική μεγαλοψυχία. Εθνική μεγαλοψυχία και παληκαριά και προσήλωση στην ομαλή εξέλιξη και νομιμοφροσύνη θα δείχναμε, αν βοηθούσαμε το λαό να πάρει την εξουσία, να απαλαγεί από κάθε ζυγό, εθνικό και κοινωνικό. Στη δική μας «ευγένεια», στο δικό μας «ανθρωπισμό» η αστική τάξη απάντησε με αφάνταστη θηριωδία… Η Επανάστασή μας, απ’ την ίδια την ιστορική εξέλιξη, ήταν εθνικοαπελευθερωτική, αντιιμπεριαλιστική στο πρώτο στάδιο και αστικοδημοκρατική στο δεύτερο. Την έκανε η εργατιά, η αγροτιά, τα μεσαία στρώματα -ο λαός- με το ντουφέκι, με το τραγούδι, με την ψυχή τους, με το αίμα τους… Σπάνια μια επανάσταση θα πετύχει τόσο ευνοϊκές αντικειμενικές συνθήκες, όμως οι υποκειμενικές!... Το Κόμμα δεν ήταν σε θέση να κρατήσει την εξουσία, ούτε και πάλεβε για την εξουσία. Και το τραγικότερο, την εξουσία που τη δημιουργούσε αντικειμενικά ο αγώνας, την παράδωσε στον ταξικό εχθρό. Η πολιτική του ήταν δεξιο-οπορτουνιστική και η ήτα της Επανάστασης αναπόφεχτη. Μια αχτίδα χτύπησε τον τοίχο. Ώσπου να σβήσει, θα περάσουν 12 λεφτά. Ύστερα θα τον βγάλουν να κάνει λίγες βόλτες και θα τον κλείσουν πάλι. Μια μέρα φεύγει κι έρχεται η νύχτα και θα ρθει ξανά μια άλλη μέρα. Πέρασαν δυόμιση εβδομάδες, χωρίς να του απαγγείλουν καμιά κατηγορία. Μήπως… Ζωντάνεψε κάποια ελπίδα. Έστω και στο μπουντρούμι… Μόνο στον τάφο δεν υπάρχει ζωή… Άνοιξε η πόρτα. Ο φύλακας φοβισμένος, άφησε ένα δέμα στο τσιμέντο. «Το στέλνουν οι άλλοι», είπε κι έφυγε γρήγορα-γρήγορα. Το ξετύλιξε. Ρούχα και παπούτσια. Κοίταξε τα δικά του. Τριμένα-λερωμένα. «Σας ευχαριστώ σύντροφοι, μουρμούρισε με πίκρα, μόνο που εδώ δε μου χρειάζονται». Κι απότομα τα μάτια του γέμισαν μελαγχολία. Ζύγωσε και χτύπησε την πόρτα. Φάνηκε ο σκοπός. -Να με πάτε στον κουρέα. Μ’ έφαγαν τα μαλιά και τα γένια. Η επόμενη μέρα ήταν μεγαλύτερη απ’ τις άλλες. Έφεξε απ’ τις τέσερες και μισή. Σηκώθηκε μόλις ξημέρωσε. Έβγαλε τα ρούχα του, τα δίπλωσε, τα κράτησε λίγο στο χέρι, τα κοίταξε με αγάπη και τα’ απίθωσε στη γωνιά. Αποχωριζόταν ένα κομάτι της ζωής του. Τώρα και το μπουντρούμι του φαίνεται ζεστό, στοργικό, δικό του. Δε θέλει να το εγκαταλείψει. Ντύθηκε το καινούργιο κοστούμι, φόρεσε το κασκέτο λίγο στραβά, τα παπούτσια… Κατά τις 7 ήρθαν. -Ετοιμάσου! -Έτοιμος είμαι. Στο γήπεδο έπαιζαν μπάλα. -Γεια-χαρά σας Αετόπουλα! Φώναξε σε κάμποσα παιδιά, που στέκονταν στην είσοδο. Εκείνα χαμήλωσαν τα μάτια και παρακολουθούσαν βουβά τη συνοδεία που ξεμακραίνει, πλήθος κόσμου πηγαινοέρχεται στους δρόμους, πολλοί τον γνωρίζουν. Τούτος σκύβει το κεφάλι, κείνος γυρίζει τα μάτια αλλού. Άλλοι λυπούνται τα νιάτα του κι άλλοι καμαρώνουν τη λεβεντιά του… Απ’ τις φυλακές, όξω απ’ την πόλη, τον μετάφεραν επίτηδες ποδαρόδρομο στο δικαστήριο, που βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Στο πρόσωπο ενός ανθρώπου κακοντυμένου, τσακισμένου, κακομοίρη… θα έβλεπε ο κόσμος τον παλιό καπετάνιο, την κατάντια του κινήματος. Ο Παντελής ήταν τότε 46 χρονώ και δεν είχε ούτε μια άσπρη τρίχα στα μαλιά. Μουστάκι μαύρο-ψαλιδισμένο, μάτια μεγάλα-γελούμενα, πρόσωπο στρογγυλό χωρίς ρυτίδες, κοστούμι σιδερωμένο, γραββάτα κόκκινη-καλοδεμένη, παπούτσια λουστρισμένα… Ντυμένος σα να πήγαινε σε πανηγύρι. Μα κείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ήταν η επιβλητικότητα, η περηφάνια που είχε το βλέμα του, το περπάτημά του. Ο Στατεράς, στρατοδίκης τώρα, στο διάλειμα του έστειλε ένα σημειωματάκι. «Κάνε μια αποκήρυξη, του έγραφε, έστω και τυπική και μόνο του καινούργιου αντάρτικου, να έχω ένα στοιχείο και θα προσπαθήσω να σου γλυτώσω το κεφάλι». Ο Παντελής το διάβασε, το έχωσε στην τσέπη και σηκώθηκε. Ο πρόεδρος κατάλαβε , γιατί γέμισε η αίθουσα και δεν τον άφηνε να απολογηθεί. Πάσχιζε να τον περιορίσει σε στερεότυπες απαντήσεις κι ο Σαλονικιός, μέσα από διακοπές και τσακωμούς, προσπαθούσε να πει ό,τι νόμιζε πιο απαραίτητο. -Είμαι περήφανος για το Κόμμα μου. Στο Έπος της Εθνικής Αντίστασης θα βρεις τους αγώνες του, τις θυσίες του, τα ιδανικά του… Όπως πάντοτε, έτσι και στα χρόνια της μαύρης σκλαβιάς. Μόνο αυτό βρέθηκε δίπλα στο λαό και, μπαίνοντας μπροστά, έδειξε στο Έθνος το δρόμο της σωτηρίας, της τιμής… Όταν η χιτλερική μπότα σουλατσάριζε προκλητικά στις αχτές της Μάγχης και πάγωνε τις καρδιές των Εγγλέζων, σύσωμος ο λαός μας σήκωνε περήφανα το ανάστημά του ενάντια στο φασισμό… κι όταν κερδίσαμε τη λευτεριά μας με χίλιες-δυο θυσίες, ήρθαν οι «σύμαχοί» μας -οι Εγγλέζοι- και μαζί με τους δικούς μας -λιποτάχτες και συνεργάτες των καταχτητών- μας την πήραν… Το φταίξιμο είναι δικό μας. Ξεχάσαμε την ακατάλυτη αλήθεια: Ο λύκος δεν παίζει με τα’ αρνί. Ανοίξαμε την πόρτα και, μόλις μπήκε στο μαντρί… Από αγάπη στο λαό, φοβηθήκαμε μη χυθεί λίγο αίμα παραπάνω και θα χρειαστούν καινούργιοι αγώνες, καινούργιες θυσίες, καινούργιο αίμα… Νίκησε η αντίδραση, όμως είναι αδύνατο να γονατίσει ένα λαό, που χάρηκε έστω και για λίγο τη λευτεριά, που ένιωσε τη δύναμή του και κατάλαβε τι είναι ικανός να κάνει… -Σταμάτα! Αυτό είναι προπαγάνδα κι όχι απολογία, τον έκοψε ο πρόεδρος και, γυρίζοντας στους άλλους ρώτησε: -Καμιά απορία; -Για το καινούργιο αντάρτικο τι γνώμη έχεις; Ρώτησε ο Στατεράς. -Υπογράψαμε το Λίβανο, την Καζέρτα, τη Βάρκιζα, για ν’ αποφύγουμε τον εμφύλιο πόλεμο. Κανένας τίμιος δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τις προθέσεις μας για αντεθνικές, αντιλαϊκές. Ήταν μόνο αφελείς-αφελέστατες. Τι ακολούθησε; Πόσες γυναίκες κουρέψατε, βασανίσατε, βιάσατε. Πόσους αγωνιστές δολοφονήσατε! Γέμισαν ξανά οι φυλακές και τα ξερονήσια. Σήμερα δεν μπορείτε να υποτάξετε το λαό με τα παλιά πολιτικά μέσα. Γι’ αυτό το λόγο σπρώξατε συνειδητά, προμελετημένα, το κίνημα στην ένοπλη αναμέτρηση. Αν εμείς μπορούσαμε να αποφύγουμε τη σύγκρουση, θα το κρίνει το κόμμα μου κι όχι εγώ στο Στρατοδικείο… Για να μη δημιουργηθεί καμιά παρανόηση σχετικά με τη στάση του Στατερά, πρέπει να αναφερθεί πως η απόφαση με δική του επιμονή, πάρθηκε ομόφωνη. Στο γλυκοχάραμα βγήκε η συνοδεία απ’ την πόλη. Πήρε το φιδωτό-ανηφορικό δρομάκι κι έφτασε στο υψωματάκι της Αγίας Τριάδας. -Η τελευταία σου θέληση; Ρώτησε τυπικά ο επικεφαλής του αποσπάσματος. -Να τραγουδήσω. Ο κάμπος χάνεται μες την τωρινή καταχνιά. Στην ανατολή προβαίνει ο ήλιος. Η Πυραμίδα βάφτηκε κιόλας τριανταφυλιά. Μια καινούργια μέρα αρχίζει. Η ζωή με τις χαρές και τις λύπες της, τους καημούς και τα πάθη της, με τις αρετές και τις κακίες της, τραβάει το δρόμο της… Ο Παντελής έριξε μια ματιά ολόγυρα, ανάσανε βαθιά το πρωινό αγέρι, που κατέβαινε απ’ τις βουνοκορφές, αποχαιρέτησε με μια κίνηση τον τόπο και δεν πρόλαβε να τραγουδήσει παρά μόνο μια στροφή: «Ψηλά απ’ της Ρωσίας τα χιόνια θα φυσήξει πάλι ο βοριάς…». Οι αλήτες μπήκαν στο σπίτι του Σαλονικιού κι όσα δεν μπορούσαν να τα σηκώσουν, τα έκανα γιαλιά-καρφιά. Κατούρησαν, αποπάτησαν, λέρωσαν τις σκάλες, τα μάρμαρα, τους τοίχους… Δυο βδομάδες αργότερα οι αρχές εγκατέστησαν στο μέγαρο ένα εγγλέζικο τμήμα και περιόρισαν το γέρο σ’ ένα δωμάτιο του ισογείου. Εκεί ζούσε κρεβατωμένος, με την ενίσχυση της Αλληλεγγύης. Κείνο το απόγιομα ένιωθε δυνατούς πόνους στα κόκαλα κι ένα βάρος στην καρδιά. Για να ξεγελάσει τον εαυτό του, παρακάλεσε τη γυναίκα της υπηρεσίας να του φέρει ένα ζεστό. Μπήκε ο ταχυδρόμος και του πέταξε στο κρεβάτι μια εφημερίδα. Στην τρίτη σελίδα ήταν υπογραμμισμένη με κόκινο μολύβι η εκτέλεση. Όταν γύρισε η γυναίκα, στο αχαμνό μάγουλο του γερο-Σαλονικιού δεν είχε στεγνώσει ακόμα το τελευταίο δάκρυ… *Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Κώστα Μπόση «ο θωμάς ο καρατζάς», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1978. *Οικοδόμος Μιλά ο Α. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης, οδηγός του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, 30 χρόνια μετά τη 17η Νοέμβρη του 1973, στον δημοσιογράφο Κώστα Χατζίδη. "Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στο στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι "μαυροσκούφηδες" ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε σε επιφυλακή. "Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα" μας έλεγαν, κι εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου."Παλιοκουμούνια θα καλοπεράσετε, λέγαμε".". Τα λόγια του μετανιωμένου οδηγού του καταραμένου τανκ δεν φωτίζουν μόνο εκείνη την ιστορική στιγμή, αλλά και το τι επικρατούσε μέσα στο στράτευμα, στους επίλεκτους της χούντας, και πώς οι πρωτεργάτες της επταετίας και τα τσιράκια τους μεταμόρφωναν τα απλά φανταράκια σε τέρατα, βασανιστές, πειθήνια όργανά τους. Ο Σκευοφύλαξ συνεχίζει να ξεδιπλώνει την ιστορία εκείνης της νύχτας: «Στη 1:15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά-δεξιά, μπρος-πίσω, άνοιξα το δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Όταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφόρου Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε “είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια”. Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα». Επιχείρηση «Εκκένωσις του Πολυτεχνείου» Με νεότερη εντολή των στρατιωτικών τα πέντε τανκς προωθούνται προς το Μουσείο, για την επιχείρηση «Εκκένωσις του Πολυτεχνείου». H ώρα έχει πάει 2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι». Ο Σκευοφύλαξ φέρνει στη μνήμη του τα φοβισμένα πρόσωπα των συνομηλίκων του που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Χαμηλώνει το βλέμμα του: «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω! »Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: “Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!”. Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα». Λίγα λεπτά αργότερα ο Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη. «H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου, εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα κι εγώ από το άρμα και μπήκα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» λέει με ειλικρίνεια.
Μετά την εισβολή και το τανκ περίπτερο Μέσα στο Πολυτεχνείο ο Σκευοφύλαξ είδε πολλούς τραυματίες και ίσως, όπως λέει, και νεκρούς. «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολλοί χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: “Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;”. Αφήνιασα. Έβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντας το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: “Σκάσε ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω”. Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! »Τέτοιος ήμουν. Ένας φασίστας». Παρά τον πόνο τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους. Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του Σκευοφύλακα: «Όπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Όταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Όσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ' όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συγχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..». Οι ελεύθεροι σκοπευτές Όπως σημειώνεται σε επίσημη έκθεση για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, μετά την εισβολή του τανκ και των λοκατζήδων «πιάνουν δουλειά» οι άνδρες της ΚΥΠ, οι ελεύθεροι σκοπευτές, αστυνομικοί με τεράστια σίδερα στα χέρια και χτυπούν μέχρι θανάτου όποιον βρίσκουν. «Απομακρυνόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τους αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους κτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ' αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτηρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. »Εις τας ταράτσας των γύρω κτηρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των»! Τιμώμενο πρόσωπο Όταν επέστρεψε στο Γουδί, στη βάση των Τεθωρακισμένων, ο Σκευοφύλαξ έγινε δεκτός με ζητωκραυγές. Ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. «Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ένιωθα περήφανος. Ήμουν και εγώ φασίστας». Τα επόμενα χρόνια ο Σκευοφύλαξ θα χαθεί μέσα στο πλήθος της πόλης. Ποτέ δεν μίλαγε για το Πολυτεχνείο. Ήρθε σε δύσκολη θέση, όπως είπε, μόνο μία φορά. Θυμάται: «Στη δουλειά πριν από χρόνια κάποιος άκουσε πώς με λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση με τον “πορτάκια”, όπως είπε, του Πολυτεχνείου. “Ξάδελφος μου είναι, μακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο” απάντησα. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ποιος είμαι, ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα μου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά μου δεν το είπα ακόμη». Ήταν παλικάρια Για τους ανθρώπους που αντιστάθηκαν στη χούντα, ο Σκευοφύλαξ μιλά με κολακευτικά λόγια. «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά θα ήθελα να τους πω μια μεγάλη συγγνώμη». Ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο δεν θα ξεχάσει τη νεαρή φοιτήτρια που τραυματίστηκε σοβαρά κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια –σήμερα– του Πανεπιστημίου Αθηνών Πέπη Ρηγοπούλου. «Πιστεύω ότι αν τη δω σήμερα, δεν θα ξέρω τι να της πω. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από το μυαλό μου να την συναντήσω, αλλά σταματούσα. Θα ήθελα να τη δω, να της πω... Δεν τολμάω όμως. »Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις» Σίγουρα υπάρχουν δεκάδες παιδιά της εποχής εκείνης που αισθάνονται την ίδια ντροπή, για τη στάση τους, είτε υπηρετούσαν στις επίλεκτες ομάδες της χούντας (ΕΣΑ, ΛΟΚ, τεθωρακισμένα κτλ.), είτε σε άλλες θέσεις στο στρατό ή στα σώματα ασφαλείας. Υπάρχουν βεβαίως κι εκείνοι που δεν μετάνιωσαν ποτέ και είναι υπερήφανοι για τα όσα έγιναν στην επταετία. Οι νοσταλγοί, αυτοί που στελέχωσαν ακροδεξιά, φασιστικά, νεοναζιστικά μορφώματα. Αυτοί που ότι θυμούνται χαίρονται και διαστρεβλώνουν την ιστορία, με δήθεν μαρτυρίες και θεωρίες βγαλμένες από το δικό τους αλμανάκ του μίσους. Όμως ο λαός δεν ξεχνά. Ή μάλλον δεν πρέπει να ξεχνά... *Ότι αγαπάμε Αλέκα είναι γεγονός και δεν ιδρώνει το αυτάκι μας σε ότι κι αν λένε τα πινεζο-κουτσομπολάκια* Σήμερα (5/11)είναι τα γενέθλια της Αλέκας Παπαρήγα, που γίνεται 72 χρονών, κι αντί άλλης αναφοράς, διαλέξαμε κάτι πιο ανάλαφρο, με την ενδεικτική σταχυλόγηση τριών στιγμών που η πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έσπασε τους καθιερωμένους κώδικες σιδερωμένης τηλεοπτικής συμπεριφοράς, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι είναι αν μη τι άλλο αυθεντική -και αυτό δύσκολα θα μπορούσε να το αρνηθεί κανείς, ακόμα κι αν δεν έχει τις ίδιες πολιτικές απόψεις. 1. Τώρα τρώω κουλούρι Στη 48ωρη απεργία τον Οκτώβρη του 11′, το πρωινό δίδυμο του ΜΕΓΚΑ κάνει ζωντανή σύνδεση με το χώρο των προσυγκεντρώσεων και θεωρούν πως είναι καλή στιγμή για μια ζωντανή δήλωση της Αλέκας, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση. Η Παπαρήγα κοιτάει το δημοσιογράφο που την πλησιάζει με το μαρκούτσι στο χέρι και του απαντάει αφοπλιστικά: τώρα τρώω κουλούρι… Τελικά η συγκεκριμένη δήλωση δεν έγινε ποτέ. 2. Τους νεκρούς κομμουνιστές όλοι τους τιμάνε, οι ζωντανοί δεν αρέσουμε…(αυτή δεν ήταν ατάκα..S300 ήταν...) Σε αυτή την απεργία είχαμε τη δολοφονική επίθεση στα μπλοκ του ΠΑΜΕ, την επέμβαση των ΜΑΤ και τη δολοφονία του Κοτζαρίδη. Ο βασικός εκπρόσωπος της δημοσιογραφικής Ζούγκλας επιχειρεί -προτού καν κρυώσει το πτώμα του νεκρού οικοδόμου- μια φτηνή προβοκάτσια, που προκαλεί την άμεση παρέμβαση της Αλέκας, σε μία από τις καλύτερες και πιο φορτισμένες τηλεοπτικές παρουσίες της, όπου λέει μεταξύ άλλων και την εξής ατάκα: Τους νεκρούς κομμουνιστές όλοι τους τιμάνε, οι ζωντανοί δεν αρέσουμε… 3. Η Μπάγερν παίζει φουλ επίθεση σε ξένο γήπεδο, όπως το ΚΚΕ Λίγους μήνες μετά -και λίγες μέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές του 12- η Αλέκα βγαίνει στο πρωινό δίδυμο του ΣΚΑΪ -το μόνο χειρότερο από αυτό του ΜΕΓΚΑ- και σε μία από τις σπάνιες στιγμές χαλάρωσης, τη ρωτάνε για τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ της περασμένης ημέρας. Η Αλέκα δίνει μια πολύ ωραία στιγμή-ατάκα, λέγοντας πως η Μπάγερν είχε σα φιλοσοφία τον πολιτικό πυρήνα του ΚΚΕ: επίθεση-επίθεση-επίθεση, στο ξένο γήπεδο. Η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με άλλες ποδοσφαιρικές ατάκες πχ του Τσίπρα ή τις κρύες παρομοιώσεις του Τσακαλώτου, είναι πως η Αλέκα παρακολουθεί όντως ποδόσφαιρο -είναι η μεγάλη της αδυναμία- και έχει άποψη, που την λέει γιατί την πιστεύει κι όχι για να γράψει καλά μπροστά στις κάμερες και να συζητηθεί. Αυτά βέβαια είναι απλώς μια ενδεικτική σταχυλόγηση κάποιων περιστατικών. Καλό θα ήταν όμως να εντρυφήσει κανείς, πέρα από την επιφάνεια, πχ ακούγοντας στο Youtube κάποιες μεστές ομιλίες της Α. Παπαρήγα στη Βουλή. Επιλέγουμε ενδεικτικά αυτή για το Σύμφωνο Συμβίωσης -που πολλοί επιλέγουν βολικά να ξεχνάνε- με την προτροπή στον αναγνώστη να διαβάσει και το παλιότερο βιβλίο της Α. Παπαρήγα για το γυναικείο ζήτημα.
*Κατιούσα* |
Red Lioness Updates
|